مقایسه تاثیر روش های آرام سازی بنسون و پیش دارو بر فشار خون سیستولیک، دیاستولیک، بطن چپ و آئورت در بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر به کارگیری روش آرام سازی و پیش دارو بر روی تغییرات فشارهای سیستولیک، دیاستولیک، بطن چپ و آئورت در بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر بستری شده در بخش های قلب و بعد از آنژیوگرافی بیمارستان شهید بهشتی زنجان در سال 1382 انجام شده است. این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی است، که در آن 40 بیمار تحت آنژیوگرافی عروق کرونر با توجه به شرایط و روش نمونه گیری در دسترس و به صورت تخصیص تصادفی در 2 گروه آرام سازی و پیش دارو مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل برگه اطلاعات دموگرافیک، برگه های ثبت فشار خون در 12-8 و 5/0 ساعت قبل، حین و پس از آنژیوگرافی بود. در گروه آرام سازی، پژوهش گر روز قبل از آنژیوگرافی به صورت فردی روش آرام سازی بنسون را آموزش داده و جهت اطمینان از درک و انجام روش توسط مددجو، در همان روز چندین بار تکرار و تمرین انجام می شد و از مددجو خواسته می شد که 2 تا3 بار قبل از رفتن به آنژیوگرافی آرام سازی را انجام دهد. در گروه پیش دارو، بیماران داروهای معمول قبل از آنژیوگرافی شامل دیازپام، کلرفنیرامین، متوگلوپرامید و هیدروکورتیزون را دریافت می کردند. در هر 2 گروه فشار خون 12 و 8 و 5/0 ساعت قبل، حین و پس از آنژیوگرافی اندازه گیری شد. سپس با نرم افزار آماری( spss ) تحت ویندوز داده های به دست آمده تجزیه و تحلیل آماری شد. با توجه به نتایج به دست آمده در خصوص متغیرهای فشار خون سیستویک و دیاستولیک، فشار خون سیستولیک بطن چپ، فشار انتهای دیاستولیک بطن چپ، فشار سیستولیک و دیاستولیک آئورت، به وسیله آزمون آماری تی مستقل با 05/0 π > بیان گر عدم اختلاف معنی دار آماری در بین دو گروه آرام سازی و پیش دارو بود. از آن جا که در این پژوهش تاثیر آرام سازی بنسون و پیش داروها بر تغییرات فشار خون در بیماران تحت آنژیوگرافی یکسان بود، بنابراین با توجه به ایمنی روش و کاربرد راحت آن پیشنهاد می گردد که قبل از پروسیجرهای تهاجمی این روش آرام سازی به جای پیش دارو جایگزین گردد.